فضه

چرا حضرت زهرا سلام الله عليها از يك مرد نابينا رو مي گيرند؟
چرا حضرت زهرا سلام الله عليها از يك مرد نابينا رو مي گيرند؟ سؤال ديگر اينكه ايشان فرمودند بهترين حالت براي زن اين است كه نه مردي او را ببيند و نه او مردي را، چگونه مي توان با توجه به جامعه امروز اين مسأله را تبين نمود؟
در روايتي از فاطمه زهرا(سلام الله عليها) سؤال شد: «براي زنان چه چيز بهتر است؟» در جواب فرمودند: «براي زنان بهترين چيز آن است كه مردان را نبينند و مردان نيز آنان را نبينند»، (كشف الغمه، ج 2، ص 23 و 24 و مناقب شهر آشوب، ج3، ص 119 و منتهى الآمال، ص 161 به نقل از كتاب چهارده معصوم اثر مؤسسه در راه حق، ص 27).
اين عقيده فاطمه زهرا(س) درباره زنان مي باشد كه در برابر مردان بيگانه و نامحرم چگونه حريم را نگه دارند و از اختلاط و معاشرت و برخورد با مردان نامحرم چگونه پرهيز كنند.
البته روشن است كه اين گونه روايات اين نكته را گوشزد مي كند كه بهتر است زنان بدون جهت و ضرورت خود را در معرض ديد مردان نامحرم قرار ندهند. اين پيام حضرت اوّل در زندگي عملي خود آن بانوي بزرگ تبلور مي كند.
امام موسي بن جعفر(عليه السلام) از پدرانش نقل فرموده است كه امير مؤمنان على(عليه السلام) فرمود: فرد نابينائي اجازه خواست كه به منزل فاطمه(س) وارد شود، آن گرامي خود را از او پوشيده داشت رسول خدا(ص) به او فرمود: چرا خود را پوشيده داشتي در حالىكه نابيناست و تو را نمي بيند؟ عرض كرد: اگر او مرا نمي بيند من او را مي بينم، و نيز رايحه و عطر را مي بويد و شامه اش سالم است. رسول خدا(ص) فرمود: گواهي مي دهم كه تو پاره تن مني، (بحار، ج 43، ص 91 و رياحين الشريفه، تاليف شيخ ذبيح الله محلاتي، چاپ اسلاميه تهران، ج 1، ص 216 و منتهى الامال، ص 161 و 162 به نقل از همان، ص 26.
پس حضرت عقيده و پيام خود را در برابر برخورد با نامحرمان با سيره عملي خود امضا و ابلاغ مى كند و گرنه ابتلا به گناه از ساحت قدوسي آن بانوي مقدس و معصوم، فرسنگ ها فاصله دارد به راستي اگر اين يك پيام را زنان جامعه عمل كنند و در برابر نامحرمان از خود نمائي دست بكشند و خود نيز از نامحرم گرائي بپرهيزند، جامعه در چه سطحي از نزاهت و طهارت باقي مي ماند؟ البته راجع به عصمت امامان و حضرت زهرا(سلام الله عليها) بايد گفت آنان نيز مانند ساير انسانها در معرض وسوسه شيطان قرار مي گيرند. اما از چنان قدرت ايماني بهره مندند كه آنان در صدد دفع شيطان بر مي آيند و وسوسه شيطان به آنان راه پيدا نمي كند.
بايد دانست كه پيدايش فحشا و فرزندان نامشروع، افزايش طلاق و از هم گسيختگى زندگى زناشويى و نا آرامى درونى و هيجان جنسى مستمر برخاسته از برهنگى و عشوه گرى زنان، همه آثار شوم بى حجابى و بى بندوبارى است و اين حجاب است كه مى تواند به خوبى مصونيت بخش باشد.
بنابراين، وظيفه پوشش اسلامى بانوان به معناى حبس و زندانى كردن و قرار دادن آنان پشت پرده و در نتيجه عدم مشاركت اين گروه، در فعاليت هاى اجتماعى نيست. اين وظيفه بدان معنا است كه زن در معاشرت با مردان، بدنش را بپوشاند و به جلوه گرى و خودنمايى نپردازد و مشاركتش در فعاليت ها، بر اصول انسانى و اسلامى استوار باشد.
در نتيجه مي توان گفت: اين روايت با حضور اجتماعي زنان به هيچ وجه در تعارض نيست. يعني مي شود كه بانوان هم در جامعه حضور داشته باشند و هم توسط مردان ديده نشوند و با رعايت عفت و حيا مردي را هم نبينند.